BENİ AŞAĞILAMA, KABUL ET
Bir çocuk aşağılanırsa, kendine güvensiz ve saldırgan olur. Sadece çocuk değil bütün canlılar… Mesela bir çiçeği ele alınız. Ve her gün o çiçeğin çok çirkin olduğunu falan söyleyin bir zaman sonra çiçeği kendi ellerinizle soldurursunuz. Aşağılama türlü şekillerde olur. Bir insanın makamı ya da makamsızlığından dolayı aşağılarsınız, ya da insanın renginden dolayı, ya da güzellik ve çirkinliğin insandan insan değişmesine rağmen bazı insanların güzellik ve çirkinlikten dolayı bir başkasını aşağılaması, zenginin fakiri, çalışkanın tembeli, varsılın yoksulu, büyüğün küçüğü…
Uzatabiliriz listeyi ama kimsenin işine yaramaz. İşimize yarayacak olanın ise her varlığın Allah’ın bir yarattığı varlık bilip saygı göstermek. Çünkü işin özünde ne zenci olan daha üstündür, ne de beyaz olan, ne Türk Kürt’ten üstündür ne de Kürt Türk’ten, ne Laz, ne Arap ya da diğerleri.
İnsanların birbirini aşağılaması hastalıktır. İlk ağılayan ve kendini beğenen şeytandır. Âdem’in yaratılmış olduğu malzemeyi beğenmedi ve aşağıladı. O topraktan, ben ise ateştenim dedi. Ateş topraktan üstündür dedi. Oysa Allah’ın kimin üstün kılacağından habersizdi. Yeryüzü nimetlerine sahip oldukça diğer kavimleri, diğer kabileleri beğenmez oldu insanlar. Oysa yeryüzü genişti ve her insan rahatlıkla yaşayabilirdi. Neyimize yetmiyordu ki.
Başka şekilde aşağılama ise bir insanı küçük görüp onun üzerinde kendini büyütme hastalığıdır. İnsanların zayıf yönlerini bulup onları aşağılayarak kendi konumunu yüceltmeye çalışmak. Aşağılamanın zıttı ise yüceltmektir. Karşıdaki varlığı yücelten kendisi de yücelir. Onu aşağılayan kendisi de aşağılanır.
Bazen farkında olmadan burun kıvırdığımız insanlar gibi olmayacağımızı kim garanti edebilir?