Abdalın Dostluğu Köy Görününceye Kadar
Bize yakın gibi görünen, bizimle dostluk kuran insanların çoğu, belli bir çıkar peşindedirler. Aslında bizi gerçekten sevmezler; ancak bizden herhangi bir konuda yararlandıkları için, dostumuzmuş gibi görünürler.
İşlerini bitirdikleri, yani çıkarını sağladıklarında ise bizden uzaklaşırlar. Çıkar sağlayabilecekleri daha iyi birisini bulduklarında bizi terk eder, o kişiye yönelirler. Onlarda ‘’Köprüyü geçene kadar ayıya, dayı diyeyim.’’ Mantığı vardır. Elbette bizler ayı değilizdir; ancak onlar o gözle bakarlar bize ve köprüyü geçtikleri an, yüzümüze bile bakmazlar.
Bu tür çıkarcı kimseler, şahsiyetsiz kimselerdir. İnsan biri ile dost ise her daim dost olmalıdır. Çıkarını elde ettikten sonra dostunu satan adam değildir.